Anton Roest - Afscheidstoespraak gemeente Stein

Mevrouw de voorzitter, leden van de Raad, geacht nieuw college en anderen aanwezigen, 
Er is een moment van komen en er is een moment van gaan. En voor mij is vandaag de dag gekomen dat ik als wethouder de gemeente Stein ga verlaten. Is daarmee deze dag dan ook voor mij een treurige dag zult u zicht misschien afvragen ? Welnu dat is zeker niet het geval.

Deze dag begon hedenmorgen in alle vroegte al heel goed. Direct na het opstaan wilde ik een ontbijtbord uit de kast pakken, maar om mij toen nog onbekende reden liet ik dat boord op de grond vallen. Natuurlijk in 1000 stukken uiteen. Misschien toch de stress van het naderend afscheid ? Normaal gesproken zou het huis te klein zijn geweest en zou ik daarop boos op mijzelf hebben gereageerd, maar niet hedenochtend. Ik bedacht mij dat het spreekwoord zegt dat scherven geluk brengen, en dat de noodzaak van het kapot vallen van dit boord wel ergens goed voor zou zijn. In elk geval hebben de scherven van dit boord onze zoon Lucas geluk gebracht: hij hoorde vandaag dat hij over is gegaan van HAVO 4 naar HAVO 5. Lucas: mama en ik zijn hartstikke trots op je.

Goed dat gezegd hebbende dan nu naar het afscheid van mij op deze memorabele dag. Meer dan twee jaar geleden werd ik aan de bar van voetbalvereniging de Ster aangesproken door Tom Keulen. Dat is op zich niets bijzonders omdat wij beide in die tijd bestuurslid waren bij deze vereniging. Maar zijn vraag was wel bijzonder: Zou jij er eens over willen nadenken of een wethouderschap in onze gemeente iets voor jou zou kunnen zijn ? Onze partij zoek namelijk geschikte kandidaten, die wel iets van financiën moeten weten. En het liefst ook tegen stootje moeten kunnen. Ik heb daar even over nagedacht en toen ik daarop antwoordde dat praten altijd zou moeten kunnen werd ik door Tom in contact gebracht met Graad Coumans. Het eerste gesprek maakte mij meteen duidelijk dat mijn rol niet alleen een financiële zou moeten worden, maar ook zou er iets moeten gaan geregeld worden met het Steinerbos. Wat en hoe, daar had ik toen nog geen idee van. En daarnaast lagen er volgens Graad nog voldoende andere uitdagingen te wachten. Ik heb geluisterd naar Graad, een wijze man op leeftijd met kenmerkend grijs haar, maar nog steeds zeer betrokken bij alles wat met de gemeente te maken heeft. Graad vanaf deze plek wil ik je bedanken voor je wijze steun die ik de afgelopen twee jaar van jou heb mogen krijgen. Op sommige dagen was er tussen ons een ongekende telefonische hotline, de batterij van de mobiele telefoon moest wel twee keer per dag extra worden opgeladen.

Een maand of drie na de eerste gesprekken was dan het moment daar: op 5 oktober 2016 maakte in mijn entree als wethouder binnen de gemeente. Eigenlijk nog zonder mij een goed beeld te kunnen vormen wat werken in een gemeente inhield en wat het betekent om lid van het college van B&W te zijn. Bij de kennismaking met de Raad kwam ik natuurlijk ook langs de fractie CMB. En de fractievoorzitter van CMB, Jack Meijers, zei tegen mij dat ik van hem het voordeel van de twijfel kreeg. Met mijn achtergrond zou het best kunnen lukken ook al had ik nul ervaring in een gemeente en net zoveel (dus geen) ervaring in de gemeentepolitiek.

De eerste raadsvergadering in November 2016 werd direct mijn vuurdoop. Ik mocht de begroting en de Berap 2 (= bestuursrapportage) in de Raad verdedigen. Dat ging verrassend goed. Het lastigste was misschien op dat moment nog wel de manier van communiceren zoals binnen de Raad gebruikelijk is: via de voorzitter en eigenlijk nooit rechtstreeks. Tot op de dag van vandaag is dat iets waar ik bij elke raadsvergadering op moest letten. Na afloop van die vergadering fluisterde Peter Claessen mij toe: goed gedaan! Ik wist toen dat ik mijn vuurdoop had doorstaan.

De raadsvergaderingen in de afgelopen twee jaar zijn erop terug kijkend erg wisselend verlopen. Leuk als ik in die betreffende raadsvergadering een actieve rol kon hebben. Als ik als portefeuillehouder met de Raad over een onderwerp uit mijn portefeuille in discussie mocht gaan. Maar uitermate saai, als ik er een hele avond mocht zitten luisteren naar de discussie die gingen over onderwerpen die de portefeuilles van mijn collega’s aangingen. Ik heb dan bij dit soort bijeenkomsten afgevraagd: wat doe ik hier eigenlijk ? Ik heb geen enkele inbreng, zonde van mijn tijd. Maar de balans opmakend ben ik toch wel tevreden over de tijd die ik in de raad heb mogen doorbrengen.

Het leeuwendeel van de tijd zit je natuurlijk niet hier in de Raad. Dan ben je bezig met de ambtenaren om zaken voor te bereiden of praat je met je collega’s in het college over een veelheid van onderwerpen vaak in de vorm van de aangeboden collegenota’s. De manier waarop het binnen het college er aan toe gaat was voor mij ook heel erg wennen. Om maar te beginnen met het systeem van collegiaal bestuur: alles moest en moet daar in gezamenlijkheid worden besloten. Vaak heeft mij dat het gevoel gegeven dat ik mijn stempel door deze manier van werken onvoldoende heb kunnen drukken op de zaken die mijn eigen portefeuille aangingen. Ik kon niet snel de resultaten bereiken die ik wilde. Het duurde mij vaak veel te lang. Hele lange discussie met veel verschillen van mening die heel diep in detail gingen en veel presentaties over onderwerpen die later in de raad aan de orde zouden komen. Deze college vergaderingen duurde vaak erg lang, een groot deel van de dinsdag werd daarvoor gebruikt. Er zijn dinsdagen geweest dat ik helemaal geen zin had om aan het werk te gaan.

Veel leuker vond ik de samenwerking die ik heb mogen hebben met de ambtenaren van deze gemeente. Zoals gezegd eerder aangegeven behoorde het dossier Steinerbos tot mijn portefeuille. Hoe de toekomst van dit park er zou moeten uitzien was al jaren binnen politiek Stein een heet hangijzer. Iedereen wilde zich ermee bemoeien, met als gevolg vaak een patstelling en geen voortuitgang. Hoe zou ik dit dossier nu tot een goed einde krijgen ? Immers ik vond en vind dat er in het Steinerbos complex veel potentie zit, en dat focus zou moeten verdwijnen van de bodemloze put discussie die ik tot dan toe steeds tegenkwam.

Gelukkig had ik een aantal troeven in handen. Er lag een rapport van de rekenkamer met een aantal aanbevelingen die zouden moeten worden ingevuld om het Steinerbos een mooie toekomst te geven. Daarnaast was er groepje ambtenaren die mij enthousiast gingen ondersteunen bij het realiseren van dit lastige dossier.

Er werden diverse stappen gezet, en achteraf is misschien wel de belangrijkste stap geweest het opstellen van een document (een RIB) waar in stond wie zich nu in welke rol met Steinerbos BV mocht bemoeien. Daarmee werden zaken duidelijk voor iedereen.

Natuurlijk wilde ik daarna snel verder met het bereiken van resultaten die goed zijn voor Steinerbos BV. Maar ik had in al mijn onervarenheid buiten de waard gerekend: Er lag namelijk een coalitieakkoord met daarin bepaalde afspraken over wat wel en wat niet kon met het Steinerbos in de afgelopen coalitieperiode van 2 jaar. Ik merkte bij mijzelf dat hiermee de frustraties af en toe flink opliepen. Ik kon niet bereiken wat ik wilde.

Inmiddels naderde de nieuwe gemeenteraadsverkiezingen. De toekomst van Steinerbos zou een van de meest bediscussieerde onderwerpen worden bij de vorming van de nieuwe coalitie. Gelukkig is men eruit gekomen, en krijgt Steinerbos BV daarmee de toekomst die het in mijn ogen verdiend. Ik ben dan ook trots op het bereikte resultaat. Maar bovenal ben ik trots op het groepje ambtenaren die mij in dit moeilijk dossier fantastisch geholpen hebben. Die steeds samen met mij in de goede afloop zijn blijven geloven. Tom, Mai, Peter, Erik en Hub heel erg bedankt voor jullie onvoorwaardelijke steun. Ik hoop en verwacht dat jullie op dezelfde fantastische wijze als jullie mij hebben ondersteund deze steun nu gaan geven aan Gina van Mulken. Gina krijgt met Steinerbos een prachtig dossier in haar portefeuille waar veel eer aan te behalen valt. Maar dat zal niet vanzelf gaan. Om maar weer naar analogie van gisteravond in het Cruijffiaans dit onderwerp af te sluiten: “Je moet schieten Gina, anders kun je niet scoren”.

Ook denk ik dat ik tevreden mag zijn over de financiën van deze gemeente. Gisteren in de laatste raadvergadering van de oude coalitie is door alle fracties vastgesteld dat de financiën goed op orde zijn. Het is dus nu de kunst om dat zo te houden.

Natuurlijk zijn er nog veel meer zaken waar ik in deze afscheidsspeech op zou kunnen in gaan. Ik zal dat niet gaan doen. Ik vind het mooi geweest.

Al met al kijk ik met gemengde gevoelens terug op deze afgelopen twee jaar. Ik ben zeker weer een ervaring rijker. En elke ervaring sterkt mij op weg naar mijn volgende uitdaging. Een uitdaging waar vast ook weer zal gelden dat ik een doelpunt meer zal moeten scoren dan mijn tegenstander om die volgende wedstrijd weer te kunnen winnen. Want uiteindelijk is winnen of verliezen toch vaak iets waar het in het leven om draait. Een prachtig boek op dat gebied is het boek met de titel “Winnen” van Jack Welsch de oud CEO van General Electric. Voor dit moment voel ik mij een winnaar. Ik neem dan ook met trots afscheid. Trots op de bereikte resultaten, trots op de mensen met wie ik samen deze resultaten heb mogen bereiken en trots op onze mooie gemeente die er naar mijn beleving heel goed voor staat. Vrienden: het ga jullie allemaal goed !